Al de hele dag gaat het schip aardig heen en weer. Ik heb een schooldag, dus ik merk hier niet zo veel van als de wachten aan dek. Wel vermaken we ons binnen met het feit dat er soms vloedgolven op de ramen klappen. Het hele gangboord wordtan overspoeld en het water loopt weg over het achterdek. Nadat ik mijn natuurkundetoets had gemaakt, was ik wel toe aan wat frisse lucht en net op dat moment werd er gevraagd: ‘Wie wil er helpen met de rafok zetten’, dus ik bood me aan om te helpen. Op de heenweg naar het middendek liep ik langs de lage kant (dit mag eigenlijk niet), dus op de terugweg moest ik langs de hoge kant. Ik zag het water al over het dek stromen en zag de golven. Ik dacht: ‘Dit is het moment, rennen of teruglopen (het tweede behoorde eigenlijk niet tot de mogelijkheden).’ Het risico was extra groot, want ik had geen zeilpak aan en we hadden (en hebben) een douchestop, wat betekent dat ik zeiknat zou worden en niet een warme douche zou kunnen nemen als ik werd geraakt. Dus daar ging ik, vol goede moed, snelwandelend richting het achterdek. En… ik had het gered! PS: Dit was MIJN laatste blogje ever.
Mare