Na ruim twee weken in het prachtige Panama hebben velen van ons toch wel weer de drang om de zee op te gaan. Wachten lopen, zeilen hijsen, keukendiensten draaien en brood bakken. Ik heb er in ieder geval heel veel zin in en ben klaar voor een nieuw avontuur: Cuba!
Vanochtend vroeg vertrokken we vanaf Bocas del Toro de open oceaan op. Ik had net mijn wacht van 1 tot 5 gehad en bleef een uurtje langer aan dek om te helpen met het vertrek. Het schip werd voor het laatst gecheckt of alles wel zeevast stond en het anker werd opgehaald. Het eerste stuk voeren we op de motor, maar al snel konden er een aantal zeilen bij gezet worden. Bij zonsopkomst was alles klaar en kon ik en de rest van mijn wacht nog even een paar uurtjes slaap pakken.
Toen ik wakker werd was het alweer een drukke boel in de salon. Hier en daar hingen nog wat zwak, ziek en misselijke mensen over de reling, maar de meesten waren druk bezig met hun dagelijkse bezigheden. Ik vind het geweldig om weer op zee te zijn. Iedereen komt weer in dat heerlijke ritme van het zeilen. Niemand weet welke dag het is, maar dat is ook helemaal niet meer van belang. Als je vraagt welke dag het is, krijg je meestal te horen: “Wachtdag 1 heeft wacht”, of “Uhm… de vijfde of zesde dag op zee? Geen idee eigenlijk.”.
’s Avonds aan de eettafel, met een pot pindakaas en een waterkan in mijn handen om ervoor te zorgen dat ze niet vallen, bedenk ik me hoe de komende dagen op zee zullen zijn. Ruim een week is het varen tot we in Cuba aankomen. Ik ben heel benieuwd wat we daar allemaal gaan zien en ontdekken. Maar tot die tijd geniet ik nog maar even volop van alle prachtige dagen hier op zee.
Marit