“Oh nee, nu al?
Daar hing ik, als enige, over de reling. Koud twintig minuten de haven van Bermuda uit. Niet onverwacht, maar toch hield ik me korter staande dan goed was voor mijn ego als scheepsarts. Na deze ietwat beschamende eerste presentatie van mijzelf aan de Regina Maris crew, brachten de hierop volgende gebeurtenissen direct de opvallendste feature van deze puber-crew aan het licht: verantwoordelijkheid.
Ik kreeg namelijk, nog voordat ik mezelf deze en alle erop volgende keren, weer terug van de reling afgevouwen had, de kots-essentials aangereikt: “Kijk eens, een glaasje water en een toiletpapiertje.”
Pubers die elkaar aanspreken op onopgeruimde kamers en elkaar eraan herinneren elk kwartier de machinekamer te controleren. Pubers die steeds lekkerder brood bakken, zonder morren de afwas van 45 man erdoorheen jagen en binnen een minuutje een schema opstellen zodat niet iedereen tegelijk gaat douchen zodra het doucheverbod wordt opgeheven. Er wordt gekookt, brood gebakken, gewassen, gepoetst en yoghurt gemaakt.
En verder, tsja, blijven het pubers. Dus plenst er een golf zeewater door het open keukenraam over het brownie-beslag, smelt/scheurt/breekt er soms een stukje Regina Maris vanwege onoplettendheid, huppelen ze zingend over een eekhoorn over het dek, wordt er uitgebreid geknuffeld en bij elkaar op schoot gezeten en is het meest besproken onderwerp: als ik straks weer thuis ben, wat wil ik dan als eerste eten?
MEREL (scheepsarts)