Eerder vandaag hoorden we het geluid van de ratel al: een kleine mahi mahi had grote ambitie en had geprobeerd een veel te groot aasje op te eten. Het binnenhalen ging soepel en al snel zwom hij weer vrij rond in de oceaan.
Later tijdens de lunch was het weer raak! Het was een echte wahoo, en dat was ook het geluid dat Sander maakte bij het horen van de ratel. Door de tijgerstrepen was de vis ook meteen herkenbaar als een wahoo. Hij was ook groot genoeg om te houden en waarschijnlijk eten we hem zo bij het avondeten op, en anders hebben we morgen ceviche. Superlekker!
Ook mocht ik hem ontleden voor een PO. Ik moet eigenlijk al de hele reis een vis ontleden voor school maar bij alle vorige vangsten was het steeds beet als ik sliep of had ik het gewoon gemist. Eerst hielp Sander met het eruit halen van de ingewanden, en daarna konden we die gaan onderzoeken. Het leukste daarbij is natuurlijk kijken wat de vis gegeten heeft. Toen we de maag open hadden gesneden kwamen we een paar interessante dingen tegen: twee stukjes vliegende vis, die had hij natuurlijk doormidden gehapt met die sterke tanden. Ook nog twee parasieten, een soort bloedzuigers met de naam Hirudinella ventricosa. Die zaten helemaal achterin de maag waar ze zich hadden vastgezogen aan de maagwand. Zij leefden dus van de wahoo en zijn maaginhoud. Ook superlekker! Het ontleden was verder ook echt heel interessant, nog leuker en vetter omdat we de vis natuurlijk zelf gevangen hebben en hem nu optimaal gebruiken. We eten het vlees en kunnen leren van zijn ingewanden.
Ik vond het een eer om hem te mogen ontleden en kijk nu al uit naar het proeven.
Mette