Vanochtend, toen alle slaperige gezichten één voor één op het middendek verzamelden voor het ontbijt, was er meteen geroezemoes over wat er zou gaan gebeuren vandaag. Met iedereen bij elkaar kwam Sam even buurten. Het nodige werd verteld over de afstand, koers en wachten die moesten helpen bij vertrek. Volgens mij voelde iedereen het al aankomen en inderdaad, als klap op de vuurpijl vertelde Sam dat we officieel richting huis gaan. De terugweg gaat begonnen.
Na het ontbijt was het zo ver, het anker werd omhoog gehaald waarna we op de motor de baai van Portobelo uit voeren. Met de laatste toeter als afscheid hingen bijna gelijk de eerste hoofdjes alweer over de reling, want na een week eigen reis aan land waren veel mensen hun zeebeentjes kwijt. Misschien komt het ook omdat we nu aan de wind varen in plaats van voor de wind, we gaan continu schuin en er is een stuk meer deining. Gelukkig zorgen we aan boord goed voor de mensen die last hebben van zeeziekte en gaat het bij elk vertrek sneller weg.
Voor nu zeg ik doei doei en tot over 10 weken.
Groetjes aan Borre,
Valentijn