Aankomen op Dominica is iets magisch.
Hoge rotspartijen komen uit het water zetten. Deze rotspartijen zijn op sommige plekken begroeid met oerwoud en op andere plekken kaal en donker. Aan de waterkant zie je vooral golven die tegen rotsen op slaan en op een enkele plek een klein verlaten strand. Wanneer de Thalassa de hoek van het eiland om zeilt, komt er eerst nog één dikke windvlaag, die om het eiland meedraait. Dit betekent voor de wacht van de scheepsovername dat er toch nog even werk aan de winkel is. Snel wordt er wat zeil weggehaald om het scheef liggen tegen te gaan.
Nog geen drie mijl verderop valt de wind weg. Een enthousiaste scheepsovername-bemanning geeft het commando om zeil te zetten en onder vol tuig, met een knoop of vier gaan de laatste minuten van de scheepsovername in. De scheepsovername-kapitein kijkt de echte kapitein aan: wanneer zou die scheepsovername nou eens over zijn? “Pas als het anker de bodem raakt” is de afspraak.
Voor de laatste 100 meter wordt de motor gestart. Er gebeurt van alles tegelijk. Zeilen worden opgedoekt, er hangen wel tien SaS’ers in de mast en nog eens vier in het kluivernet om de zeilen netjes neer te leggen. Er staan vier mensen op het voordek: stuurmannen en bootsmannen door elkaar die van de echte bemanning uitleg krijgen over het laten vallen van het anker. Op de brug staat het team: docenten en bemanning die geen wacht hebben kijken mee bij de ankermanoeuvre en naar het eiland natuurlijk. Eindelijk land in zicht.
Inmiddels is het traditie dat de eerste dag na de scheepsovername een vrije dag is, om even bij te komen. Een soort zondag, op welke dag van de week dan ook. Als de scheepsovername goed is gegaan, is het schip namelijk al helemaal schoon en zijn alle storeslijsten bijgewerkt!
Pien uit School at Sea jaar 2019/2020 beschreef het in haar blogje zo:
Gisteravond zijn we aangekomen op Dominica en vandaag is de scheepsovername officieel voorbij.
We hadden vandaag voor het eerst in bijna twee maanden ook een dag waarop we helemaal niets hoefden.Tussen 10:00 en 11:00 uur was er ontbijt met havermout, dat om de een of andere manier beter smaakte dan normaal, je zou het bijna lekker noemen. Alleen de laatste dingen van de SaS-story hoefden vandaag verbeterd te worden, iets wat bij de meeste SaS’ers maar ongeveer een uur duurde, dus de rest van de dag hoefden we vrij.
Voor het ontbijt waren de meeste SaS’ers al in het water gesprongen en na het ontbijt ging iedereen daar vrolijk mee door. Verder werden er boeken gelezen, spelletjes gespeeld en werd er nog meer gezwommen. ’s Avonds was er een feestje op het middendek met muziek en chips om de aankomst in Dominica en het oversteken van de ATLANTISCHE OCEAAN te vieren, en na het feestje mocht iedereen lekker in zijn of haar hangmatje of op een matje buiten onder de sterren slapen.
Pien
Een jaar eerder, in 2018-2019, ervoer Mare het zo:
Na zestien dagen op zee te hebben gezeten, waren we er dan eindelijk. Dominica!!!! De laatste 350 mijl hadden we de scheepsovername. Dit verliep niet al te soepel, want door draaiingen van de wind kwamen we een dag later aan. Iedereen was wel klaar met de oceaan dus soms liepen de spanningen wat op. Rond 18:00 uur kwamen we dan eindelijk aan bij onze ankerplek. Tijdens het ankeren werden de laatste zeiltjes ingepakt en de puntjes op de i gezet. Toen we eindelijk lagen kwam er een middendekje en nee, niet een middendekje met een preek deze keer. Het was een hele vrolijke waarin werd verteld dat we het goed hadden gedaan, dat we nog mochten zwemmen en buiten mochten slapen die avond. Dit wilden we allemaal heel graag, want we hadden deze reis nog niet kunnen zwemmen en binnen slapen werd zo langzamerhand toch echt wel heel erg benauwd. Nou, ik denk dat we nog nooit zo snel hadden omgekleed, want binnen vijf minuten lag iedereen in het water. De zon ging tijdens het zwemmen onder en het zag er echt schitterend uit. We hadden de grote oversteek overleefd.
Mare
Over een paar dagen zal het schip verder varen naar volgende bestemmingen, maar eerst gaat de groep op bezoek bij de Rastafari!