Tijdens de eerste oceaanoversteek naar Dominica is er veel tijd. Tijd om over de oceaan uit te staren, maar ook tijd om meer te leren. Meer te leren over jezelf en meer te leren over het schip en natuurlijk gewone schooldagen vol te maken.
Het leren over het schip gaat door middel van zogenaamde sailtraining lessen. Deze zijn soms “klassikaal” en soms tijdens de wacht. Het zeil zetten leer je door te doen, maar waarom moet een zeil op een bepaalde manier gezet worden? Welke koers varen wij en hoe zet ik die in een zeekaart? Wat is een Mercator-projectie eigenlijk? Waarom varen we via de Kaapverdische Eilanden naar het Caraïbisch gebied? Welke winden heersen op dit halfrond en waarom? Welke boeken heb ik nodig om dit te leren?
Al deze vragen en meer worden beantwoord tijdens deze lessen. In een volgend blog meer over de inhoud – nu eerst de ervaringen aan boord.
Gijs uit School at Sea jaar 2017-2018 schrijft hierover.
Gisteravond had ik wacht, en ik was wachtleider. Dat houdt in dat je verantwoordelijk bent dat alles gebeurt wat er in de wacht moet gebeuren. De stuurvrouw Lucie zei op een gegeven moment dat we elke dag gingen oefenen met het weghalen en weer zetten van de bovenste zeilen van elke mast. Dit moet omdat we alles heel snel weg moeten kunnen halen als er in het Caribisch gebied ‘squalls’ komen, wolken met plotselinge sterke wind.
Omdat ik wachtleider was moest ik organiseren dat de drie bovenste zeilen werden weggehaald, en weer werden teruggezet, zonder dat ik zelf de lijnen zelf mocht aanraken. Dan is het belangrijk dat je de juiste mensen bij de juiste lijnen zet. Je moet ervoor zorgen dat iedereen bij de juiste lijn staat (waar er nogal veel van zijn), en dat je bijvoorbeeld niet één heel klein en licht persoon bij een lijn zet die een heel groot zeil zet, waar dus heel erg veel kracht en gewicht voor nodig is. Daarnaast moet de timing en communicatie goed zijn. Als bijvoorbeeld de neerhaler vast zit, kan je zo hard aan de val trekken als je wilt, maar het zeil zal niet omhoog komen. Het is allemaal goed gelukt. Het zit allemaal best logisch in elkaar, maar toch vind ik het best vet om te zien dat ik anderhalve maand helemaal niks snapte van wat ik van de stuurman of –vrouw moest doen, en dat ik nu zelf mensen kan aansturen.
Gijs
Iris uit School at Sea jaar 2016-2017 schreef
Ik was lekker mijn sailmail aan het lezen en aan het nadenken wat ik in godsnaam moet gaan solliciteren voor de scheepsovername. Ik heb werkelijk waar nog geen idee, maar toen zag ik dat ik aan de beurt was om een blogje te schrijven dus vandaar. Vandaag had ik wachtdag en ben ik tot de conclusie gekomen dat ik zeilen best leuk begin te vinden. Als je het een beetje snapt en je een gezellige wacht hebt, kan het echt heel leuk zijn. We hebben ook eindelijk de passaatwind te pakken dus we gaan met een goede snelheid richting Dominica.
Na mijn wacht om 13.00 had Jelle (onze kok, die overheerlijk kan koken) meegeholpen in de keukendienst wat betekende dat er een heerlijke Mexicaanse maaltijd op ons stond te wachten. Hierna kregen we EHBO les van de dokter en de docenten. Vorige week hebben we een uitgebreide presentatie gehad over alle theorie van het reanimeren, beademen, iemand in de stabiele dwarsligging neerleggen en ga zo maar door. Er waren nu vier situaties nagespeeld die je langsliep met een groepje van drie. Het was leuk om te doen en we hebben veel geleerd.
Iris
